Telefoonverslaving

Onze telefoons nemen onze levens over. Wanneer je met vrienden iets gaat drinken of gezellig uit eten gaat liggen de telefoons op tafel. Er worden foto’s gemaakt van de lunch en met een filter op instagram gezet. Want je hebt het pas echt gegeten als het is vastgelegd. Gesprekken worden gevoerd met een afwezige ‘ja’ en een knik, terwijl je gesprekspartners hevig aan het typen zijn op hun iPhone.

Onze telefoons nemen onze levens over. “Hij is zojuist online geweest, maar heeft nog steeds niet op mijn berichtje gereageerd” is een tekst die ik steeds vaker hoor. In de trein zit iedereen voorover gebogen naar hun mobiel te kijken. En zodra mensen even alleen op het terras zitten is weer de mobiel het belangrijkste punt van focus.

En dit terwijl we juist moeten genieten van een momentje voor jezelf, zonder mobiel. Je bent niet voor niets even alleen. Als iemand tegen je praat, laat je telefoon dan voor wat het is. En kijk niet de hele tijd op je mobiel als je je op openbare plekken bevindt. De telefoonverslaving groeit alleen maar meer als we ons mobieltje niet af en toe even uitzetten. We grijpen bij elk ongemakkelijk momentje meteen naar onze telefoons en komen deze niet meer onder ogen.

Dus laat de Facebook en whatsapp berichtjes even voor wat ze zijn. Neem afstand van je telefoon en investeer die tijd in het echte leven. Trek je vrienden uit de sleur en organiseer anti-telefoon avonden. Dit klinkt wat drastisch, maar we moeten ergens beginnen. Praat weer met elkaar en geniet van de momenten dat er even niets is.